Baronowie PP uważają podejście Ayuso za „błąd”, ponieważ „nie pomaga ono w skutecznym przekazie”, a Moncloa je chwali.

W czwartek krajowe kierownictwo PP przedstawiło 11 prezydentom regionów pomysł: że wszyscy powinni ogłosić wybory na Konferencji Prezydentów, aby zademonstrować „regionalną siłę” partii rządzącej 71% Hiszpanów na tych terytoriach. Chcieli wysłać wiadomość z istotnym dyskursem, tak, ale także instytucjonalnym. Baronowie dyskutowali o tym między sobą i uznali, że to dobry pomysł. „Chcieliśmy wygrać narrację przeciwko mieszkalnictwu i słuchawkom” – powiedział tej gazecie jeden z zaangażowanych.

Strategia polegała na zrobieniu szumu 48 godzin przed demonstracją, podczas której Alberto Núñez Feijóo będzie wzywał do zakończenia ery Sáncheza. Zrobili to, jeden po drugim, i był to rzeczywiście najbardziej znaczący politycznie ruch dnia, ale nie ten, który przyciągnął najwięcej uwagi. Uwaga mediów skupiła się najbardziej na starciach między prezydentem Wspólnoty Madrytu a ministrem zdrowia, a przede wszystkim z baskijskim Lehendakari, Imanolem Pradalesem, i prezydentem Generalitat Katalonii, Salvadorem Illą.

Ayuso opuściła salę podczas przemówień dwóch ostatnich w języku baskijskim i katalońskim, gest, który nie przypadł do gustu jej kolegom. Niektórzy z nich, skonsultowani przez EL MUNDO, uznali to za „błąd”, ponieważ przyczyniło się to do „zbaczania narracji” w kierunku, w jakim chciała La Moncloa. Wszyscy liderzy PP podzielają krytykę Ayuso dotyczącą używania słuchawek podczas zamkniętych spotkań liderów mówiących tym samym językiem, ale wielu nie postrzega sposobu bycia i „świadomego protagonizmu” prezydenta Madrytu jako pozytywnych.

„Nie powinna była wstawać. Uważam, że to, co zrobiła minister zdrowia, było fenomenalne: odważnie zapytała ją, czy zamierza dać dwa pocałunki „mordercy”, ale opuszczenie sali na konferencji prezydentów to szukanie światła reflektorów, które do niej nie należy” – prywatnie ocenia jeden z regionalnych prezydentów PP. „Ostatecznie szuka światła reflektorów, to wszystko. Zapowiedziała to i zrobiła to. To było celowe, a nie improwizowane światło reflektorów” – analizuje.

W innych okręgach Partii Ludowej skarżą się, że jej przesłanie zostało nieco przyćmione przez gesty Ayuso, ale przede wszystkim żałują, że nie było całkowitej instytucjonalnej jedności działania. Dziesięciu z 11 prezydentów PP nie zdecydowało się na afront.

„To błąd, bo jeśli Rueda mówi trochę po galicyjsku, a Prohens i Mazón po katalońsku, jak to robili, to jest wiele osób, które tego nie rozumieją” – zauważa inny z prezydentów. Ma na myśli, że Ayuso akceptuje krótkie powitanie wygłoszone w języku współoficjalnym, ale nie całe przemówienie. I ten niuans nie przenika łatwo do opinii publicznej, którą łatwiej jest potraktować jako całkowity afront.

„Źle poradziliśmy sobie z tą kwestią. Pożądana byłaby odrobina większej koordynacji między nami” – wyjaśniają regionalne źródła. „Wiedzieliśmy, że rząd chce omówić słuchawki, ponieważ już widzieli w Kongresie, że generuje to wiele debat. Robią to, aby dzielić, a my nie powinniśmy angażować się w tę dyskusję” – dodają.

„To była kwestia skuteczności przekazu”, a nie różnic między baronami. „Opuszczenie stołu nie pomaga naszemu przekazowi być skutecznym”, podsumowuje inny z konsultowanych liderów.

W La Moncloa świętują napięcia na konferencji, ponieważ uważają, że „rozbili PP”. „Ayuso kopnął zarząd, w tym PP. W Badajoz nie ma demonstracji przeciwko katalońskiemu; ludzie nie przejmują się, nie nienawidzą języków współoficjalnych. To, co się stało, w żaden sposób nam nie szkodzi, ponieważ socjaliści i postępowcy mają silne poparcie dla pluralizmu językowego w swoim DNA”. „A jednak Rueda lub Prohens bronią pluralizmu i używają języków współoficjalnych. To postawiło ich w trudnej sytuacji” – podsumowują.